Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Młodzi Rosjanie, dwudziestokilkuletni Witold i jego dziewiętnastoletnia dziewczyna o imieniu Waleria kryją się przed nadspodziewanie palącym wrześniowym edynburskim słońcem w "Podziemiach Szkocji" - atrakcji turystycznej, stylizowanej na prawdziwe średniowieczne podziemia z "salami tortur", labiryntem luster, "zamkiem wampirów" i "krwawą rzeką". Witold i Lera podchodzą do tych rozrywek z przymrużeniem oka, uśmiechając się kpiąco na widok sztucznych pajęczyn, czerwonych żarówek i nazbyt teatralnego przewodnika. Dopiero wsiadając do łódki, która ma ich zawieźć do "zamku wampirów", Lera zaczyna się niespodziewanie bać. Witold potęguje jej przerażenie - mówi, że ktoś gryzie go w szyję i wypija z niego krew. Lera bierze to za idiotyczny żart i wpada w złość, Witold jednak nie reaguje na jej docinki, opiera się o nią, nieruchomieje i milczy (czyżby spał?) aż do końca "podróży" w łódce. Tu już farsa przemienia się w dramat: okazuje się, że Witold nie żyje - na jego szyi widnieją dwie głębokie rany, z których powoli sączy się krew.Czyżby mówiąc o "gryzieniu i piciu krwi" Witold nie żartował i u wrót "zamku wampirów" wyssał z niego krew. prawdziwy wampir? Nocny Patrol Edynburga nie ma co do tego wątpliwości i jego szef, stary przyjaciel Hesera, prosi moskiewski Nocny Patrol o pomoc. Heser wysyła do Szkocji Antona Gorodeckiego, który obecnie jest już. Wyższym magiem. Badając całą sprawę na miejscu, rozmawiając z edynburskimi Innymi, z nieszczęsną Walerią, odwiedzając "Podziemia Szkocji" Anton zyskuje pewność, że nie jest to banalne wampirze kłusownictwo, lecz coś znacznie poważniejszego. Już wkrótce podróżując między Moskwą, Uzbekistanem i Szkocją Anton odkrywa, że to spisek, spisek na niewiarygodną skalę - powołanie do życia nowej siły, mieniącej się Ostatnim Patrolem.

Zmasowany wybuch pandemii nieznanej choroby nie pozostawił ludzkości żadnej nadziei - nie ma na nią szczepionki ani skutecznych lekarstw. Społeczeństwa rozpadają się w chaosie i anarchii, odcięte od prądu i wody. W tych mrocznych czasach każdy może liczyć tylko na siebie.W konającej Moskwie resztka ocalałych wegetuje w strachu przed zarazą i jej nosicielami. Anna z rodziną i przyjaciółmi wie, że aby przetrwać, trzeba przejąć inicjatywę. Ucieczka w odległe miejsce z dostępem do świeżej wody i żywności, byle jak najdalej od epicentrum choroby, wydaje się najlepszym rozwiązaniem. Wybór pada na małą chatkę na wysepce jeziora Wong w Karelii przy granicy z Finlandią. W drodze Anna musi chronić swego syna i uporać się z lękiem przed zarażeniem wirusem. Największym wyzwaniem będzie jednak poradzenie sobie ze skomplikowanymi relacjami łączącymi jej ukochanego mężczyznę Sieriożę z byłą żoną Irą.Pandemia to odświeżające połączenie thrillera, powieści drogi i postapokalipsy."Śmierć miasta jest gwałtowna - kordony wojska, ulice korkują ludzie uciekający przed zarazą. Ci, którzy starają się uratować swoich bliskich z metropolii objętej kwarantanną, muszą patrzeć na agonię tysięcy zamkniętych po drugiej stronie barykady.Śmierć wsi jest niemal niezauważalna - bez spektakularnych walk z armią o wydostanie się z ogarniętych pandemią dzielnic. Jest tylko dym...Wizja końca świata Jany Wagner obfituje w wielkie emocje, ale akcji nie brakuje. Długo czekałam na taką książkę postapokaliptyczną. Pandemia jest rejestracją epickiego upadku. Autorka stworzyła nie tylko wzruszającą i jednocześnie makabryczną scenerię, ale także pełnokrwistych bohaterów. Bohaterów, którzy nie są niezniszczalnymi herosami, ale zwyczajnymi ludźmi walczącymi o godny koniec. I to jest genialny element, który świadczy o ludzkim obliczu Pandemii".

Jeśli nie potrafisz wykorzystać swego dowolnego stanu dla swojej korzyści — nie jesteś wojownikiem - wielki mistrz Dajr Toari. Nasze rzemiosło nazywają "sztuką pustej ręki". A przecież w tej ręce trzymamy też miecz, czy kastet. Lecz jeśli przyjdzie się obejść bez broni, nie ma niczego straszniejszego od pustej ręki...

Wśród Innych krąży na wpół zapomniana legenda o księdze Fuaran, dzięki której rzekomo można z dowolnego człowieka uczynić Innego. Czyżby ta mityczna księga - której nikt nigdy nie widział, a która miałaby powstać wiele wieków temu - naprawdę istniała? Czyżby ktoś znalazł się w jej posiadaniu? Wyjaśnieniem tych wszystkich spraw ma zająć się Anton Gorodecki - razem ze "starymi znajomymi": Inkwizytorami Edgarem i Vitezsławem oraz przedstawicielem Dziennego Patrolu wampirem Kostią Sauszkinem, dawnym sąsiadem Antona, a obecnie Wyższym wampirem. W tym śledztwie nic nie będzie proste ani łatwe, a najtrudniejsze będą chyba wzajemne stosunki zmuszonych do współpracy Ciemnych, Jasnych i Inkwizycji. Wszystkie wątki mają podwójne dno, wszystkie punkty zaczepienia wyślizgują się z rąk, wszystkie nitki prowadzą nie do kłębka, lecz do istnego kłębowiska zagmatwanych, splątanych, powiązanych ze sobą spraw. Powoli, bardzo powoli ukazują się kolejne warstwy wydarzeń dawno minionych, utajnionych i z pozoru niemających nic wspólnego ze śledztwem.

Dawniej: Piotrogród, Leningrad; dziś: Sankt Petersburg, Petersburg lub po prostu Piter. W mieście nad Newą, podobnie jak w Moskwie, atomową apokalipsę przetrwali tylko ci, którzy mieli szczęście znaleźć się w odpowiednim miejscu, czyli w metrze.

.my wszyscy już umarliśmy. Tom Waits rozbrzmiewający w martwej ciszy opuszczonej kafejki. Mokry petersburski blues w deszczową noc newskiego prospektu. Biała grubościenna filiżanka na masywnym spodku. Czarna skorupa wewnątrz. Ochrypły, straszny głos Waitsa brzmi Iwanowi w uszach. W martwej ciszy trzaskają milirentgeny, promieniowanie gamma przechodzi przez cienkie ściany. Echo. Iwan stoi na ulicy i słucha radioaktywnego bluesa. W ręku trzyma strzelbę z dwiema lufami.

Iwanowi Mierkułowowi, diggerowi z Wasilieostrowskiej, przygotowania do ślubu przerywa wybuch wojny z Chodnikami, na których padło podejrzenie kradzieży agregatu prądotwórczego.

Lokalne starcie wkrótce przerodzi się w coś o wiele poważniejszego. Kto okaże się prawdziwym sojusznikiem, a kto zdrajcą? W obronie zasad i własnej stacji Iwan będzie musiał podjąć nierówną walkę.

Uniwersum Metro 2033 to międzynarodowy projekt stworzony i koordynowany przez Dmitry’a Glukhovsky’ego, autora bestsellerów Metro 2033 i Metro 2034, w którym biorą udział różni pisarze, osadzający swe historie w realiach postapokaliptycznego świata Metra 2033.

Nostalgiczna opowieść o magicznej krainie dzieciństwa, która istnieje już tylko we wspomnieniach. Skąpane w słońcu, pełne egzotycznych zapachów azjatyckie miasto, choć zapomniane przez świat, tętni życiem. Daje schronienie poszukiwaczom przygód, ekscentrykom, buntownikom, niebieskim ptakom i podejrzanym typom. Po rewolucji bolszewickiej trafili tu oficerowie carskiej armii i wypędzona ze stolicy szlachta, a w czasie wojny z Niemcami - inteligenci ewakuowani z centralnej Rosji, wysiedleni przez Stalina Tatarzy z Krymu, Niemcy znad Wołgi, Koreańczycy z Dalekiego Wschodu oraz niewygodni dla władzy "wrogowie ludu" i dysydenci. W Taszkiencie, niczym w tyglu, w atmosferze tolerancji mieszały się różne tradycje i obyczaje. Na tym barwnym tle śledzimy burzliwe losy dwóch kobiet: matki i córki. Matka straciła w czasie wojny pozostałych bliskich; walcząc o przeżycie, zapomniała o wszelkich zasadach moralnych. Córka, niechciana i wciąż przez nią upokarzana, pragnie innego życia, realizując się w malarstwie. Pierwsza czuje się przegrana, druga osiąga sukces, ale musi zapłacić za niego wysoką cenę.